Natrah oh natrah...

Semalam Khamis (10 Julai 2009), engkau telah menghembuskan nafas engkau yang terakhir. Dikala itu engkau sudahpun berusia 72 tahun.

Wahai NATRAH, entah mengapa kesedihan menyelubungi jiwaku setiap kali terkenangkan tragedi berdarah lebih 50 tahun lalu, di Singapura. Atas nama cinta, nama-nama seperti Che Aminah, Mansur Adabi, Prof Ahmad Ibrahim, Dr Burhanuddin Al-Helmy telah bermatian melawan usaha penjajah "menculik" engkau....

Mungkin kerana engkau telah lupa? Atau mungkin juga ketika itu engkau masih mentah untuk memahami erti konflik agama...


Kerana teramat cintakan engkau, Che Aminah telah bermatian mencari mereka yang dapat membela engkau dari dikristiankan melalui pelbagai usaha seperti berunding hanya semata-mata untuk mempertahankan engkau.

Prof Ahmad Ibrahim, seorang pejuang dan peguam berjasa yang bertungkus lumus mempertahankan engkau di sisi undang-undang. Walaupun Che Aminah tidak berharta, kerana keikhlasan, beliau sanggup menerima kes engkau.

Manakala Dr Burhanuddin Al-Helmy memimpin gerakan besar-besaran di Singapura sebagai menunjukkan rasa protes orang Islam terhadap perlakuan penjajah belanda. Dengan lantang beliau menyeru "Dari robohan kota Melaka, Kita bina Jiwa Merdeka, Bersatulah Melayu Seluruh Baka, Pertahan Keadilan Warisan Pusaka". Akhirnya beliau telah ditangkap oleh polis penjajah.

Tidak dilupakan, suami tercinta engkau, Mansur Adabi telah menyerahkan segala yang ada padanya demi memastikan engkau sentiasa disisinya...Namun, engkau ditakdirkan untuk pergi juga. Pemergian engkau telah mengalirkan air mata seluruh umat Islam di Singapura dan aku percaya yang hikmah telah menyelubungi segala kesedihan.

Dalam rusuhan angkara atas nama cinta dan konflik agama itu, 18 orang dilaporkan terbunuh dan 200 cedera. Mereka telah bertempur dengan polis dan tentera British sehingga berlakunya perintah berkurung. Segala-galanya hanya kerana mereka teramat sayangkan engkau.

Namun, walaupun engkau wahai Natrah telah menghembuskan nafas terakhir semalam, Natrah dan peristiwanya akan terus terpahat dalam sejarah kita...